Laser

(Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation) - źródło wytwarzające wąską wiązkę promieniowania elektromagnetycznego prawie spójnego i monochromatycznego. Działanie lasera jest oparte na wykorzystaniu zjawiska wymuszonej emisji promieniowania w ośrodku czynnym. Konstrukcja sprowadza się zazwyczaj do ośrodka czynnego, umieszczonego między dwoma zwierciadłami, stanowiącego wraz z nimi rezonator optyczny. Wymuszanie odbywa się z reguły pod wpływem promieniowania elektromagnetycznego dostarczanego z zewnątrz przez tak zwany układ pompujący. W procesie emisji wymuszonej promieniowanie ulega wzmocnieniu w wyniku wielokrotnego odbicia od równoległych zwierciadeł. Część tego promieniowania jest wyprowadzana na zewnątrz w postaci wiązki laserowej. Do wytwarzania promieniowania laserowego stosuje się różne ośrodki, takie jak: mieszanina gazowa hel-neon, argon, a także domieszkowane kryształy i szkła. W telekomunikacji i sprzęcie elektronicznym najszersze zastosowanie znalazły lasery półprzewodnikowe wykonane w postaci diody z arsenku galu, o specjalnej konstrukcji. Lasery półprzewodnikowe ustępują pod względem rozbieżnożci wiązki innym typom, na przykład dla lasera z kryształem rubinu kąt rozbieżności wynosi 0,1º, a dla lasera półprzewodnikowego kilka, a nawet kilkadziesiąt stopni. Mimo to, dzięki takim zaletom, jak małe wymiary, łatwość modulacji emitowanego promieniowania, niezawodność pracy i proste zasilanie, lasery półprzewodnikowe znalazły szerokie zastosowanie jako źródło modulowanego promieniowania w telekomunikacji światłowodowej. W sprzęcie powszechnego użytku stosuje się lasery w odtwarzaczach i napędach optycznych przy odczycie informacji optycznej zapisanej na płytach CD. W obu tych przypadkach wykorzystuje się możliwość skupienia promienia lasera na bardzo małej powierzchni.