Modulacja sigma delta

Opracowany w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku by uniknąć ograniczeń modulacji delta rodzaj modulacji kodowej która polega na zapisie sumy (sigma) różnicy (delta) zmian kolejnej próbki w stosunku do poprzedniej. Schemat blokowy układu widzimy poniżej. Integrator umieszczony jest na wejściu kwantyzatora.
Przebieg sygnału jest stały wraz ze wzrostem częstotliwości. Dlatego ten typ modulacji zwany jest także modulacją gęstości impulsów (Pulse Density Modulation - PDM). Podobnie jak PCM SDM kwantyzuje sygnał bezpośrednio, a nie jest jego pochodną jak przy modulacji delta. Dlatego maksymalny zakres kwantyzacji określony jest przez maksymalną amplitudę, a nie przez widmo sygnału. Podobnie jak w innych niskobitowych koderach aby osiągnąć wysoką rzozdzielczość wymagane są wysokie częstotliwości próbkowania. Dla przykładu dla sygnału o paśmie do 22,1 kHz i 64-krotnym nadpróbkowaniu częstotliwość jest równa 2,8224 MHz. Na poniższym rysunku pokazany jest sinusoidalny sygnał wejściowy o częstotliwości 1,5 kHz z maksymalną amplitudą równą 1 i 4 bitowym próbkowaniem, czyli 16 poziomom kwantyzacji. Aby otrzymać rozdzielczość odpowiadającą 4 bitowej kwantyzacji z 4 kHz częstotliwością próbkowania wymagany jest współczynnik nadpróbkowania równy 16 (4²)/(1²)*4kHz=64kHz). Tą sytuację ilustruje poniższy wykres. .


Porównaj: DSD.