Jak to działa?

Czytelników, którzy nie znają dokładnie mechanizmu zapisu na płytach zachęcam do lektury naszego FAQ , sekcji poświęconej nośnikom, w innym przypadku akapit ten może być nie do końca zrozumiały

Dwuwarstwowa zapisywalna płyta DVD 'jak sama nazwa wskazuje' :) składa się z warstw, jak i każdy nośnik optyczny (patrz FAQ ). Nasza płyta jednak posiada dwie warstwy, na których są zapisywane dane, tzw. warstwy barwne (Dye). Ciepło dostarczone poprzez laser nagrywraki nieodwracalnie zmienia właściwości fizyczne i chemiczne takiej warstwy barwnej, przez co, zmodyfikowany tak obszar tej warstwy zyskuje inne właściwości optyczne w odniesieniu do niezmodyfikowanego laserem otoczenia. W taki to sposób w procesie odczytu, laser padający na wirujący nośnik napotyka obszary o różnym współczynniku odbicia, i na tej podstawie dostajemy wyjściowy sygnał, zamieniany później na nasze bity, bajty i w końcu dane. Ten akurat mechanizm dotyczy odczytu i zapisu z każdej płyty zapisywalnej.

Zasadniczo głównym celem w czasie opracowywania technologii dwuwarstwowego DVD+R było zapewnienie kompatybilności z domowymi odtwarzaczami DVD (które potrafiły odczytywać tłoczone płyty dwuwarstwowe).
Kompatybilność została osiągnięta poprzez zastosowanie cienkiej folii ze stopu srebra jako warstwy refleksyjnej dla górnej warstwy barwnej - tzw. warstwy L0. Zastosowana tutaj warstwa refleksyjna (na poniższym rysunku niezbyt szczęśliwie nazwana 'metalicznym odbłysnikiem') charakteryzuje się współczynnikiem odbicia rzędu 18% (18% promieniowania lasera odbija się), co pozostaje w zgodzie ze standardem dwuwarstwowej płyty DVD. Natomiast współczynnik transmisji tej warstwy jest większy niż 50 % ( ponad 50% promieniowania lasera przechodzi przez warstwę), co zapewnia możliwość przedostania się lasera przez tą warstwę, celem odczytu czy zapisu warstwy drugiej (tzw. L1), znajdującej się pod spodem. Warstwa druga (L1) charakteryzuje się bardzo wysoką czułością. Jest to konieczne ponieważ promieniowanie tu dochodzące jest znacznie osłabione - część pierwotnego promieniowania została odbita od warstwy pierwszej i dodatkowo część została pochłonięta (zaabsorbowana) w warstwie pierwszej. Tak osłabiony już laser musi wrócić do czujnika niosąc ze sobą informacje, a aby wrócić musi się powtórnie przebić przez warstwę pierwszą. Z tego właśnie powodu warstwa odbijającą (refleksyjna) znajdująca się pod drugą warstwą barwną (zapisywalną) charakteryzuje się wysokim współczynnikiem odbicia (>50%).

Przeanalizujmy teraz jeszcze w nieco inny sposób proces padania i odbicia lasera, który czyta drugą warstwę płyty. Wiemy, że znaczna część promieniowania lasera dostaje się do wewnątrz nośnika i tam traci energię przechodząc przez warstwy wewnątrz płyty odbijając się itp. Natomiast gdybyśmy nic nie wiedzieli o warstwach wewnątrz płyty i zachodzących tam procesach i zmierzyli współczynnik odbicia na powierzchni nośnika biorąc pod uwagę tylko promieniowanie padające na powierzchnie i wracające stamtąd to otrzymalibyśmy pozorny współczynnik odbicia rzędu 18%. Mniej więcej taka sama wartość jak przy analizie lasera 'czytającego' warstwę pierwszą.

Dzięki optymalizacji wcale niemałej ilości parametrów jak współczynniki odbicia, absorpcji i transmisji poszczególnych warstw, dzięki odpowiedniemu doborowi składu chemicznego warstw barwnych w celu zapewnienia im odpowiednich własności fizycznych, dzięki odpowiedniej formie rowków itp. dostajemy płytę w pełni zgodną ze standardem DVD, płytę, którą według zapewnień producentów możemy bez problemu odtwarzać w domowych odtwarzaczach.