Poznaliśmy już trochę teorii i przyszła pora zająć się praktyczną stroną tego zagadnienia. Poniżej zamieściłem swoje obserwacje z testów jakie wykonałem na kilku popularnych programach. Mój testowy plik, który będę zapisywał na płycie posiada nazwę składającą się z 237 znaków wliczając spacje oraz trzy znaki rozszerzenia.

Na pierwszy ogień poszedł Nero Burning ROM za pomocą którego spróbowałem zapisać ten plik na płytę CDR. Podczas tworzenia nowej kompilacji w zakładce Opcje ISO włączyłem:

• Joliet,
• Zezwalaj na zagłębienie ścieżek większe niż 8 katalogów,
• Zezwalaj na więcej niż 255 znaków w ścieżce.

Następnie dodałem przykładowy plik do kompilacji i rozpocząłem zapis. Nero natychmiast zauważyło, że plik ma zbyt długą nazwę. Na ekranie pojawiło się nowe okno z komunikatem, że nazwa nagrywanego pliku jest za długa. Po kliknięciu przycisku Kontynuuj nazwa została skrócona do 64 znaków. Niestety to nie wszystko gdyż na ekranie pojawiło się kolejne okienko z informacją, że płyta nie jest zgodna z ISO 9660 - po kliknięciu przycisku OK rozpoczął się zapis.

Jak łatwo można się domyśleć nazwa pliku została skrócona do 64 znaków. Niestety to wszystko na co stać Nero Burning ROM.

Kolejne próby przeprowadziłem w programie o nazwie CD Mate. Nagrywałem ten sam plik z nastawieniem by zachować możliwie najwięcej z oryginalnej nazwy.

W ustawieniach programu w zakładce Opcje plików włączyłem opcję Romeo: długie nazwy plików (do 128 znaków) - Win9x/Me/NT/2000. Po rozpoczęciu zapisu danych na płycie program zakomunikował, że nazwa pliku jest zbyt długa i mam ją ograniczyć. Po skróceniu nazwy do 128 znaków łącznie z rozszerzeniem udało się nagrać płytę CD.

Wynik jest oczywisty - udało się zapisać maksymalnie 128 znaków w nazwie.

Ostatni test przeprowadziłem za pomocą programu CdrWin. Niestety tym razem udało mi się nagrać plik o maksymalnej nazwie składającej się maksymalnie z 64 znaków.