Informujemy, iż w celu optymalizacji treści dostępnych w naszym serwisie,
w celu dostosowania ich do indywidualnych potrzeb każdego użytkownika, jak również dla celów reklamowych i
statystycznych korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach
końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej
przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszych serwisów internetowych, bez zmiany ustawień
przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje politykę stosowania plików cookies
Zacznijmy od przycisku najbardziej z prawej, przycisku opcji („Options”):
Tutaj znajdujemy wszystkie ustawienia dotyczące sposobu wyświetlania błędów na wykresie wynikowym. Połączenie dwóch wykresów (opcja „Combine Two Charts”) sprawi, że otrzymamy w wyniku znacznie mniejszy wykres, a więc i mniejszy rozmiar pliku jeśli będziemy zapisywać nasz wynik w pliku graficznym. Szczególnie uzasadniona będzie taka oszczędność, kiedy na dolnym wykresie nie znajdują się żadne błędy. Z list: „Line1 Color”, „Line2 Color” i „Error Color”, możemy wybrać kolory, które mają na wykresach reprezentować odpowiednio: błędy C1 (lub PI w przypadku DVD), błędy C2 (lub PO dla DVD) oraz błędy odczytu wspomniane wcześniej, kiedy to napęd nie umie odczytać sektora i go pomija w teście. Gdy w polu „Error Value” ustawimy wartość 0 to te ostatnie wymienione błędy nie będą odnotowywane w raporcie programu. Można tak spokojnie uczynić gdyż te błędy maja niewielkie znaczenie, jeśli chodzi o ocenę jakości nośnika. Ale oczywiście każdy zrobi jak chce. Zwykle widzimy bardzo niewielkie ilości tych błędów, tylko czasami w przypadku wybitnie marnych nośników możemy zobaczyć ich wiele. Jest wiele przyczyn tych błędów, nie wszystkie muszą być spowodowane złą jakością nośnika.
Dalej widzimy ustawienia dotyczące już samego wykresu (wykresów). Zaznaczając opcję „Logarithm Diagram” sprawimy, że skala wykresu będzie logarytmiczna a nie liniowa. Możemy ustawić, aby skala (maksimum) osi Y była ustawiana automatycznie, lub możemy tutaj ręcznie wpisać jakąś wartość maksymalną. Ustalenie „na sztywno” jakiegoś określonego maksimum dla osi Y bywa wygodne, gdy chcemy dokonać porównania kilku (najlepiej podobnych jakościowo) nośników, wizualne porównanie wykresów jest wtedy łatwiejsze.