Zabezpieczenie przed kopiowaniem próbuje zwykle powiązać program z określonym, niepowtarzalnym sprzętem - w tym przypadku do sprzętu zalicza się także sama płyta CD z programem. Producenci droższego oprogramowania stosują często własne tak zwane klucze sprzętowe, które podłącza się do jednego z portów komputera - USB, szeregowego lub równoległego. Program działa tylko wtedy, gdy wykryje obecność klucza w komputerze. Często jednak wybierane są mniej kosztowne rozwiązania oszczędzając na dodatkowym sprzęcie. Najpopularniejszych rozwiązań jest kilka. Oryginalna płyta CD jest nośnikiem danych i jednocześnie kluczem sprzętowym. Program sprawdza, czy w napędzie znajduje się właściwa płyta. Jeżeli tak nie jest - kończy pracę. Aby zapobiec nieuprawnionemu skopiowaniu klucza, jego dane są tak umieszczone na płycie CD, że albo nie można ich poprawnie odczytać, albo poprawnie zapisać. Z drugiej jednak strony, każdy napęd musi mieć możliwość rozpoznania właściwej płyty. Opracowanie zabezpieczenia przed kopiowaniem przypomina zatem kwadraturę koła. Na przykład kodu kreskowego, który ma większość płyt, nie da się skopiować. Jednak zupełnie się nie nadaje jako zabezpieczenie przed kopiowaniem, ponieważ z kolei żaden napęd nie potrafi go odczytać. Jeszcze jedna ciekawostka: niektóre mechanizmy zabezpieczające działajły tak dobrze, że wiele napędów nie rozpoznawało oryginalnej płyty - jak choćby mechanizm Discguard z pierwotnej wersji gry Collin McRae Rally firmy Codemasters. Płyta została wyposażona w błędy, które napędy korygują wyłącznie wewnętrznie. Zakładając, że napęd potrzebuje na odczytanie błędnych obszarów więcej czasu, niż na odczytanie obszarów prawidłowych, mechanizm zabezpieczajšcy mógł sprawdzić, czy odpowiednie błędy znajdowały się na płycie. Ponieważ jednak napędy znacznie zyskały na prędkości odczytu, różnica się zmniejszyła, program nie rozpoznawał oryginalnej płyty i odmawiał współpracy. Firma Codemasters rozwiązała problem za pomocą łatki. Jeszcze przed kilkoma laty wystarczającym zabezpieczeniemprzedkopiowaniem było wytłoczenie płyty o pojemności większej niż 650 MB - tylko nieliczne nagrywarki i programy mogły na czystej płycie zapisać więcej. W dodatku stosowne media były rzadkie i drogie. Dzisiaj taka płyta nie jest już żadną przeszkodą. To samo stało się z mechanizmem opartym na nieprawidłowym TOC (Table Of Contents), który jest spisem zawartości płyty CD i, jak każda struktura danych, jest tworzony na podstawie pewnych reguł. Wiele programów do wypalania odmawiało współpracy, napotkawszy niedozwoloną formę TOC. Dzisiaj pomijają ją najczęściej bez komentarza.
Najbardziej rozpowszechnione są dzisiaj komercyjne mechanizmy
Laserlock,
Protect-CD,
Safedisc i
Securom. Ponadto niektórzy producenci płyt CD oferują własne mechanizmy jak i pracują nad nowymi, bardziej skutecznymi.
