Joint Stereo

Metoda pozwalająca na ograniczenie nadmiarowości informacji użytej do zapisania dwóch kanałów stereofonicznych opierająca się na właściwości słuchu ludzkiego polegającej na tym, że praktycznie niemożliwa jest prawidłowa lokalizacja położenia źródła skrajnie niskich i wysokich dźwięków (zestawy stereofoniczne czasami są uzupełniane dodatkowym głośnikiem, tak zwanym subwooferem, służącym do odtwarzania sumy najniższych częstotliwości akustycznych obu kanałów stereo). Pozwala na osiągnięcie większego stopnia kompresji, lecz może prowadzić do pogorszenia separacji kanałów, a nawet wystąpienia słyszanych zniekształceń.
Forced joint stereo różni się jedynie tym, że koder nie przeprowadza żadnej analizy nagrań i wymusza stosowanie tego algorytmu.