Wspominając o błędach w sygnałach cyfrowych nie sposób ominąć tzw. jittera. O jitterze traktuje dokładnie artykuł Gregga. Powiem tylko że występuje on (jitter, nie Gregg) podczas odczytu i przesyłu jakichkolwiek danych cyfrowych. Temat ten został bardzo szeroko zbadany przez kompanie telekomunikacyjne, ponieważ jest to błąd bardzo uciążliwy w systemach teletransmisyjnych gdzie dane są przesyłane na odległości kilometrowe. W komputerze jitter determinuje np. długość kabla IDE do dysku twardego, do napędu optycznego itp. Jitter jest błędem występującym zawsze a jego poziom mierzy się we względnych jednostkach UI ( 1 UI to jedna jednostka kodowania w systemie).

Rzeczywiście, tak jak pisze Gregg możemy się natknąć na 2 typy błędów nazywanych jitterem. Jitter właściwy, czyli fluktuacja fazy, to czasowe "rozmycie" impulsów cyfrowych.

Sygnał cyfrowy po przejsciu przez linię obarczoną pojemnością i indukcyjnością ( a każdy przewód takowe posiada), traci swój pierwotny kształt i w miare czasu ( im dłuższy odcinek przebywa), nabiera coraz wiekszego jittera. Gdyby moment podejmowania decyzji ( przypisania sygnałowi wartości logicznej np. 0 czy 1) byłby tak niefortunnie dobrany jak na rysunku, to w 3 momencie, wskutek jittera, nastąpi przekłamanie danych. Właściwy, teoretyczny sygnał cyfrowy w tym momencie ma stan logiczni niski (np. 0), a sygnał biegnący w linni w tym momencie ma jeszcze wartość wysoką. Oczywiście moment podejmowania decyzji jest tak dobrany, aby przypadał na środek impulsu, co minimalizuje prawdopodobieństwo przekłamania.

Należy pamiętać, że starzenie się płyty CD również powoduje wzrost jittera. Wskutek starzenia się CD (utleniania się tzw. barwnika dye), krawędzie obszarów pit i land stają się coraz mniej ostre, obszary pit powiększają się na brzegach, a obszary land pomniejszają i tracą wyrazistość, co powoduje, że powstaje dodatkowy jitter ( na wejściu układu decyzyjnego).

Druga definicja, z którą spotkałem się na stronach programu Feurio mówi o niedokładnościach powrotu głowicy napędu do próbek AUDIO podczas odczytywania. W przypadku ciągłego odtwarzania nie ma problemu, ale gdy np. komputer nie nadąży za czytnikiem i poprosi o ponowne rozpoczęcie odczytywania próbek, napęd nie wie dokładnie gdzie skończył odczytywać dane i powraca z dokładnością tylko 1/75 sek do danego bloku, omijając, lub powtarzając niektóre próbki w bloku. Wg mnie ten błąd nie powinien być nazywany jitter, tylko np. błąd synchronizacji. Więcej na ten temat w artykule Gregga.

Klasyczny jitter to błąd taki jak w pierwszym ujęciu.