Na rynku dostępne są dwie wersje pamięci Flash  - NOR i NAND - a ich nazwy określają wykorzystany w każdej komórce typ bramki logicznej (funkcje logiczne NOR lub NAND pozwalają na zdefiniowanie dowolnej funkcji logicznej). 

 Już w 1988 firma Intel opracowała pierwszą pamięć NOR. Jej zaletą jest bezpośredni dostęp do poszczególnych komórek pamięci, dzięki czemu doskonale nadaje się do wykorzystywania jej jako kość pamięci przechowująca firmware (BIOS) w wielu urządzeniach. Pamięć Flash NOR nie jest pozbawiona wad, np. ma długie czasy zapisu i kasowania – możemy wykonać od 10 000 do 100 000 takich cykli. 

 Rok po premierze pamięci NOR, firmy Samsung i Toshiba wprowadziły pamięci NAND. Od swoich poprzedniczek cechują się niższymi cenami w przeliczeniu na jednostkę pojemności, krótszymi czasami zarówno zapisu jak i kasowania, dziesięciokrotnie większą liczbą możliwych cykli wymazywania oraz większą gęstością upakowania danych na jednostce powierzchni. Jednakże pamięć NAND  jest pozbawiona możliwości bezpośredniego dostępu do każdej z komórki; toteż znalazła główne zastosowanie jako pamięć masowa, gdzie przeszkody nie stanowi sekwencyjny dostęp do danych. 

 Zalety pamięci Flash typu NAND spowodowały zwycięstwo tego standardu w bitwie, w której przeciwnikiem były pamięci NOR. Wiosną 2006 roku nawet Intel (firma wprowadzająca na rynek pamięć typu NOR) zaczął promować swoje pamięci NAND Flash.