1. Najmniejsza jednostka danych zapisana na dysku, wycinek mieszczący zazwyczaj 512
bajtów (albo wielokrotność tej wartości - 1024, 2048 itd.).
2. Dane zapisane na płycie
CD są dzielone na sektory, które odpowiadają ramkom płyt audio. Przy normalnym, czyli z jednokrotną szybkością, odczycie w ciągu sekundy odczytywane jest 75 sektorów. Ponieważ pierwotnie płyta
CD przeznaczona była wyłącznie do zapisu audio, jej użycie do zapisu danych komputerowych wymagło stosowanie dodatkowych danych nagłówka i kodów korekcji błędów (
ECC), które są dołączane do każdego sektora. Są dwa różne typy sektorów zdefiniowane przez specyfikację
CD-ROM - Tryb 1 i Tryb 2 (później używany dla płyt
CD-ROM XA). Płyty video używają Trybu 2 Formy 2 dla
MPEG video pozwalącego uzyskać szybszą transmisję danych (172 kb/s zamiast 150 kb/s - przy dwukrotnej prędkości).
Sektory Trybu 1 są przewidziane dla zapisu danych komputerowych. Nagłówek zawiera minuty, sekundy, sektory i Tryb (=1).
ECC i
EDC wprowadzają dodatkowe zabezpieczenie wymagane przez dane. Ten tryb jest najpowszechniej stosowany dla płyt
CD-ROM i opiera się na specyfikacji
Żółtej Księgi.
Sektor Trybu 2 jest stosowany w formatach bazujących na
CD-ROM XA i występuje jako Forma 1 albo Forma 2. Forma 2 nie ma korekcji błędów, więc stosowana jest tylko do danych, których błędy mogą być pomijane (zapis audio lub video).