Nikt chyba nie ma wątpliwości, że przemysł rozrywkowy robi wszystko, co w jego mocy tylko i wyłącznie w celu ulżenia ciężkiej doli głodujących artystów. Dziwić więc może bezczelność niejakiego Johnny Hallyday'a, zwanego fransuskim Presleyem, który wystąpił do sądu z wnioskiem, by Universal zwrócił mu taśmy z jego nagraniami. Hallyday zerwał kontrakt z Universalem w styczniu 2004 i chciał odzyskać ponad 1 000 swoich utworów z całego okresu twórczości, czyli od początku lat sześćdziesiątych. I w pierwszej instancji wygrał. Dla przemysłu muzycznego taki wyrok stanowiłby jednak "groźny" porecedens.

Na szczęście sąd apelacyjny uznał, że Johhny Hallyday nie ma praw do swoich nagrań. Owszem, mający dziś 61 lat artysta, może je wszystkie nagrać jeszcze raz po wygaśnięciu kontraktu, ale musi zapłacić wytwórni honorarium. Dodatkowo zobowiązany został do nagrania dla niej ostatniej płyty i pomocy w jej sprzedaży.

Nikt zatem chyba nie ma już wątpliwości, że przemysł rozrywkowy robi wszystko, co w jego mocy tylko i wyłącznie w celu ulżenia ciężkiej doli głodujących artystów - po to, aby móc sobie wypłacać godziwe honoraria...