W Gazecie Wyborczej ukazał się obszerny artykuł Pana Bartłomieja Ciszewskiego na temat zabezpieczeń płyt. Polecamy go z dwóch powodów. Po pierwsze traktuje o problemie, o którym dzięki koncernowi Sony BMG głośno się ostatnio zrobiło. Po drugie dlatego, że zacytowany został jeden z redaktorów serwisu CDRinfo. Nie będziemy tutaj streszczać ani cytować artykułu. Odsyłamy na strony Gazety Wyborczej. W tym miejscu chcemy jedynie uspokoić naszych Czytelników, że nie jest z nami tak źle, jak się wydaje po przeczytaniu tego, co mówi "Grzegorz Dobrzański z serwisu CDRinfo.pl, poświęconego tematyce płyt kompaktowych".

Skoro jesteśmy cytowani, pozwolimy sobie na kilka słów wyjaśnienia. Jeśli z porównaniem szynki z mielonką można się od biedy zgodzić, to zdanie "Płyty CD są dosyć niepraktyczne i szybko się zużywają, więc możliwość kopiowania to podstawowa usługa" jest kompletnym nieporozumieniem. Chodziło o to, że płyty kompaktowe, które miały być trwalsze od winylowych, potrafią się "sypać" po kilku, kilkunastu latach. A na ogół kopiuje się je w domu nie po to, żeby rozdawać czy sprzedawać, ale chociażby po to, żeby móc słuchać na odtwarzaczu mp3, czy nawet w komputerze. Z drugiej strony prawo nie zabrania korzystać z zakupionej rzeczy w dowolny sposób. Jednak producent usiłuje to w jak największym stopniu ograniczyć. W skrajnym przypadku możemy się spodziewać ostrzeżenia: "Płyta przeznaczona do odtwarzania na odtwarzaczach firmy X".

Wydaje się, że Pan redaktor zrobił za duży skrót myślowy i z dość rozbudowanej wypowiedzi powstał - mówiąc kolokwialnie - bełkot.

P.S. Pamiętać musimy, że nic nie jest wieczne. I nie wiadomo jakie będą jutro komputery i systemy operacyjne. Żeby się nie wdawać w szczegóły - czy dziś dałoby się odtworzyć płytę przeznaczoną dla: PC MS DOS 5.0, Procesor 386SX 33 MHz, 640 kB RAM...?