Telewizję publiczną łączy z nami, telewidzami, kontrakt - my płacimy abonament, a telewizja ma nam dostarczyć produkt do oglądania. Ten produkt powinien być pełnowartościowy. Otóż nie jest. Telewizja dostarcza nam produkt o zaniżonej wartości po zawyżonej cenie. Może tak robić, bo jej kontrakt z nami jest asymetryczny - my abonament płacić musimy, a telewizja niczego nie musi. Może nadawać, co chce. Jest praktycznie bezkarna i poza kontrolą. Fałszerstwa w handlu, usługach, bankach są karane. A w telewizji? Otóż fałszerze tamtych audycji są bezkarni, nadal pracują w TV, mają się dobrze. Pospolite przestępstwo - fałszerstwo, pomówienie - popełniane na oczach milionów przed telewizorami wyrządza odpowiednio większe szkody. A pozostając bezkarne - demoralizuje. Poszkodowaną jest nie tylko osoba, którą fałszerstwo ma zniszczyć, ale my wszyscy przed telewizorami, którym dostarcza się sfałszowany towar - nieprawdziwą informację. To należy karać natychmiast. Nie tylko podczas kampanii wyborczych.

Niedawno padło w Polsce 300 małych firm wytwarzających pewien produkt żywnościowy. Nie wytrzymały konkurencji dwóch zachodnich korporacji, które weszły na nasz rynek z agresywną i dumpingową kampanią reklamową w TVP. Nasz polski produkt był zdrowszy, tańszy, organiczny, z rodzimych surowców. Ale padł, bo małych polskich firm nie stać ani na dumping, ani na reklamę. Padł z pomocą polskiej telewizji. Zapytałem w TVP, co mogą zaproponować polskim firmom, by honorując zasadę równości podmiotów, wykorzystać unijne preferencje dla tworzenia miejsc pracy i zwalczania bezrobocia, by włączyć TV do odpowiedzialności za gospodarkę w kraju. To niewiarygodne, ale TV jest zainteresowana tylko zyskami własnymi, czyli w skali telewizji, a nie w skali kraju.

Do niedawna Polska eksportowała filmy i seriale na cały świat, wygrywaliśmy największe międzynarodowe festiwale. I nagle z eksportera staliśmy się importerem trzeciorzędnych seriali południowoamerykańskich. Staliśmy się telewizją niedorozwiniętą, taką, która więcej importuje, niż produkuje. Kolonią kulturalną. A polskie filmy nie są już nawet dopuszczane do udziału w konkursach, w których występują za to: Bangladesz, Somalia, Wybrzeże Kości Słoniowej.

Co się dzieje? Przecież mamy nadal tych samych twórców, którzy potrafią wygrywać festiwale: reżyserów, aktorów, operatorów, co roku dochodzą nowi utalentowani. Co się zmieniło? Tylko jeden klocek w tej układance się zmienił - decydenci, którzy wybierają scenariusze i decydują, jakie filmy mają powstać. W telewizji jest tak: dyrektor agencji filmowej TVP pisze scenariusz, składa go na swoje ręce, akceptuje i kieruje do produkcji. Gotowy film zgłasza na festiwal filmowy w Gdyni. Ponieważ jest także dyrektorem festiwalu, kwalifikuje swój film do konkursu, następnie wybiera jury, które przyznaje nagrodę. I nikt za to nie siedzi.

Na marginesie: festiwal polskich filmów w Gdyni powstał tylko po to, żeby ktoś wreszcie zaczął polskim filmom dawać nagrody. Kiedyś enerdowski trabant wygrał rajd samochodowy dzięki temu, że w tym celu zorganizowano rajd trabantów.

Płacąc abonament, współfinansujemy fałszerstwa, bierzemy udział w przestępstwie. Płacenie abonamentu powinno być karalne!