The Toronto Star porównuje dzisiejszą rywalizację monitorów plazmowych i LCD do VHS vs. BetaMax. Faktycznie historia lubi się powtarzać. Telewizory plazmowe szturmem zaczęły podbijać rynek. Stały się symbolem luksusu. Samo słowo plazma zaczęło być używane w stosunku do każdego dużego i płaskiego monitora przez osoby nie wnikające w technikalia. Nagle pojawia się konkurent - LCD. Monitory oparte na ciekłych kryształach już dawno podbiły rynek monitorów komputerowych. Wśród przekątnych 15, 17 czy nawet około 20 cali nie mają realnej konkurencji. Oczywiście od dawna konstruuje się też większe LCD – 40 i więcej calowe. Jednak technologia ich wykonania pozostawiała wiele do życzenia w kwestii skalowania obrazu i kosztów produkcji. Teraz LCD mogą z pełną siłą uderzyć w konkurencję. John Challinor, jeden z dyrektorów kanadyjskiego oddziału Sony, opisuje sytuację, jaka zaistniała na rynku. Technologia LCD pozwala już na produkcję dużych, takich jak plazmy monitorów, w zbliżonych cenach. Wyświetlacze ciekłokrystaliczne pozbawione są też wad konkurenta – nie wypalają się pod wpływem obrazów statycznych (co w plazmach można tylko maskować, ale jest technologicznie niemożliwe wyeliminowanie tego zjawiska - wbrew twierdzeniom speców od marketingu), mają dłuższy średni czas pracy (60 000 godzin LCD zamiast 40 000 dla plazm), LCD nie są wrażliwe na wahania temperatury w pomieszczeniu w przeciwieństwie do konkurentów, plazmy są niesłychanie wrażliwe na światło słoneczne padające na ekran. Plazm nie powinno się poza tym przenosić często z uwagi na wrażliwość gazów w ich wnętrzu na ruch. Podsumowując – LCD musi wygrać tę wojnę, będąc po prostu lepszą technologią. W dodatku niedługo stanie się tańsza. A już w tej chwili najbogatsi mogą kupić nawet 70 calowe LCD. Wcześniejsza, obiecująca i dająca niesamowitą jakość, technologia projektorów tylnych nie jest w stanie podjąć rękawicy rzuconej najpierw przez plazmy, a teraz przez LCD. Monitory tylnoprojekcyjne są po prostu za duże w stosunku do obecnych oczekiwań klientów.