CD-R

(Compact Disc Recordable) - jednokrotnie zapisywalna płyta kompaktowa. Budową różni się od "fabrycznej" płyty, choć zasada działania jest taka sama. Warstwa nagrywalna, to specjalny organiczny polimer, który pod wpływem światła laserowego (dla nagrywania mającego większą moc niż dla odczytu) zmienia swoje właściwości optyczne. Odróżnia się również jeszcze jednym szczegółem. Zawiera mianowicie obszar kalibracji lasera i bit początku zapisu. Po wypaleniu płyta CD-R staje się zwykłą płytą CD-ROM, CD-Audio, CD-I lub tp.


W roku 1983 firmy Philips i Sony podały specyfikację płyty z danymi (CD-ROM) w tak zwanej Żółtej Księdze. Standard ten nawiązuje do standardu Czerwonej Księgi: 98 ramek ujęto w jeden sektor. To daje na jeden sektor 2352 bajtów kanału głównego, 784 bajty dla korekcji błędów i 98 bajtów subkanału. Z kolei subkanał zawiera 8 obszarów, oznaczonych literami od P do W. Na standardowej płycie CD, zapisanej w Trybie 1 (Mode-1), 2352 bajty kanału głównego dzielą się dalej na: 2048 bajtów danych użytkowych, 280 bajtów korekcji danych (EDC i ECC) i 24 bajty pozostałe (wypełniające, adresy sektorów, synchronizacja). Za pomocą takiej struktury danych uzyskano większą tolerancję błędów i lepszą adresowalność danych.
Patrz też: nagrywarka.