2. Jak powstaje płyta CD ?

Produkcja płyty kompaktowej jest procesem złożonym a zarazem fascynującym. Rozpoczyna się od stworzenia szklanego wzorca (glass master), który jest szklanym kołem o średnicy około 240 mm, bardzo starannie wygładzonym i wypolerowanym, które pokrywane jest warstwą fotorezystancyjną.

Materiał na płytę jest od razu przygotowywany w technice cyfrowej lub pochodzi z tak zwanej taśmy matki, która służyła do produkcji płyt winylowych. Wypalany jest w warstwie fotorezystancyjnej jak w zwykłej nagrywarce.

Nagrany szklany wzorzec jest "oparowywany" metalem (zazwyczaj srebrem lub niklem), a dokładność jest sprawdzana przez odczyt. Następnie poddany jest procesowi elektroformowania. Jest to proces elektrochemiczny - dodatkowy metal jest okładany na srebrnej warstwie.

Po osiągnięciu odpowiedniej grubości oddzielany jest od mastera - tworzy to "lustrzane odbicie" płyty - zwane "ojcem".

Następnie proces elektroformowania powtarzany jest na "ojcu". Przeciętnie udaje zrobić się 3 - 6 odbić, dopóki jakość "ojca" nie pogorszy sie nadmiernie. Te odbicia te nazywane są "matkami".

Proces powtarzany jest jeszcze raz, owocując tym razem tak zwanymi "synami" lub matrycami - za ich pomocą zowstaną wytłoczone płyty CD.

Ostatnim etapem produkcji jest wytłaczanie w poliwęglanie gotowej płyty przy wykorzystaniu przygotowanej wcześniej matrycy .

Uformaowany poliwęglan pokrywany jest odblaskowym metalem - z punktu widzenia właściwości optycznych akceptowane są aluminium, miedź złoto i srebro. Złoto jest zbyt drogie, a miedź nadaje specyficzny wygląd. Dlatego najczęściej stosowane są srebro oraz aluminium.

Na metal nakładana jest cienka warstwa plastiku (1-30 µm). Może to być nitroceluloza lub akryl utwardzany ultrafioletem.

Na tej warstwie plastiku drukowana jest etykieta płyty.