3. Optyka
Płyta odczytywana jest od dołu. Więc dla lasera to co było wklęsłe (pit) jest teraz wypukłe.

Przy oglądaniu płyty zapewnie dziwi fakt, że powierzchnia czynna jest stosunkowo gruba, natomiast od strony etykiety bardzo cienka. Jest tak dlatego, ponieważ tworzywo płyty - poliwęglan - stanowi składnik systemu optycznego. Współczynnik załamania światła w powietrzu jest prawie taki sam jak w próżni i wynosi 1. Natomiast w poliwęglanie wynosi 1,55. Światło lasera załamuje się na poliwęglanie i dzięki temu promień mający na powierzchni płyty 800 µm po zogniskowaniu osiąga 1,7 µm na powierzchni odblaskowej. Dzięki temu nie przeszkadzają w odczycie kurz, włosy, drobne rysy czy nawet nitki wełny - są mniejsze od plamki światła.

Laser używany w odtwarzaczach to przeważnie dioda AlAsGa dająca światło czerwone o długości w powietrzu 780 nm (prawie na granicy widzialności - spektrum widzialne kończy się na 720 nm). W poliwęglanie długość światła jest mniejsza o współczynnik 1,55 (współczynnik załamania) i wynosi około 500 nm. Wgłębienie/wypukłość ma ściśle określoną wysokość/głębokość. Jest to dokładnie czwarta część długości fali światła (w poliwęglanie) - 125 nm. Oznacza to, że światło lasera będzie opóźnione po odbiciu od powierzchni (land) o 1/4 + 1/4 = 1/2 długości fali, więc będzie dokładnie w przeciwfazie do światła odbitego od wypukłości (pit). Te dwa promienie przez interferencję zostaną wygaszone i światło nie zostanie odbite od powierzchni.

Odstępy między sąsiednimi ścieżkami są również ściśle określone. Z optyki pamiętamy, że światło przechodząc przez bardzo wąską szczelinę tworzy fale elementarne. Na kierunku padającej wiązki leży maksimum główne. Szerokość połowy jego pełnej mocy jest punktem o średnicy 1,7 µm i wypada na górnej powierzchni wypukłości podążając dokładnie osią ścieżki. Minima leżące po obu stronach maksimum głównego są dokładnie usytuowane na osiach wypukłości sąsiednich ścieżek. Dzięki temu minimalizowane są zakłócenia pochądzące z sąsiednich ścieżek.