Według internetowej agencji detektywistycznej BayTSP dostępność przebojów filmowych w sieciach P2P zmniejszyła się o dwie trzecie w porównaniu z rokiem poprzednim. Czy z tego wynika, ze problem został rozwiązany?
Niekoniecznie. Aby uniknąć aresztowania i kłopotów wymieniający się filmami przez Internet szukają sposobów jak przechytrzyć Hollywood. Zwłaszcza, że kara za ściągnięcie filmu może wynieść nawet 150 000 $. Omijają więc popularne serwisy P2P jak KaZaA czy eDonkey, gdzie ich aktywność może być śledzona. Lub dezaktywują funkcję udostępniania natychmiast po podprowadzeniu filmu czy piosenki, chroniąc w ten sposób swoją tożsamość. Ograniczają także wymianę do prywatnych sieci lub kręgu zaufanych osób.

MPAA lobbowało w Kongresie za wprowadzeniem prawa zakazującego używania kamer w kinach, ponieważ większość oferowanych do sprzedaży filmów powstawała właśnie w ten sposób. Udało się na razie częściowo - w 14 stanach łatwiej już wnieść do kina bombę niż kamerę.

Jaki z tego morał? Ano chyba taki, ze cała para idzie w gwizdek. Miliardowe (szacowane na 3,5 miliarda dolarów rocznie) straty ponoszone przez wytwórnie na nikim nie robią większego wrażenia. Jeśli ktoś woli kupić DVD z nakręconym w kinie amatorską kamerą filmem zamiast samemu pójść do kina to znaczy, że jak nie kupi, to pójdzie? A jedynym skutkiem tych akcji i kampanii będzie kompletna utrata kontroli nad tym procederem i podawanie wielkości strat w całości wziętych z sufitu. A rzeczywistym problemem jest to, ze im się wydaje, iż tyle tracą...