Miejsce hakerów, dotąd marzących głównie o rozgłosie, zajmują przestępcy prowadzący w internecie regularny kryminalny biznes. Ostatnie tygodnie pokazały, że mogą sobie pozwolić na bardzo wiele. Eskalacja tego konfliktu może uderzyć w rzesze niewinnych internautów i serwisów. Nie możemy brać za to odpowiedzialności - oświadczył w maju Eran Reshef, szef firmy antyspamerskiej Blue Security, i ogłosił zakończenie działalności. Izraelska spółka to pierwsza szerzej znana firma zniszczona przez internetowych kryminalistów. Stworzyła oprogramowanie, które sprawiało, że serwisy rozsyłające spam (czyli niechciane wiadomości np. reklamowe), same za karę były atakowane spamem. Pomysł najwyraźniej mocno uprzykrzył komuś życie - za pomocą złośliwego wirusa przejął kontrolę nad setkami tysięcy komputerów, które zaczęły blokować internetową witrynę Blue Security. Nic nie dała nawet pomoc specjalistycznych firm zabezpieczających przed atakami. Blue Security nie mogła normalnie działać i upadła. Uderzające jest to, że nieznani przestępcy (ponoć pochodzący z Rosji), kryjący się gdzieś w cyberprzestrzeni, prowadzili wojnę elektroniczną z Blue Security niemal w świetle jupiterów. Wydarzenia budziły duże zainteresowanie mediów, były na bieżąco relacjonowane na blogach. Jednak spółki (w którą fundusze venture capital zainwestowały 3 mln dol.) to nie uratowało.

- Spamer inkasuje po około pięć centów za każdy adres, na który wyśle e-mail - mówi Jarosław Samonek, szef na Polskę firmy Symantec produkującej oprogramowanie do ochrony komputerów przed zagrożeniami z internetu. - Duzi spamerzy rozsyłają e-maile na setki tysięcy adresów. Łatwo wyliczyć, że w ten sposób można zarabiać miliony. Nic dziwnego, że gdy ktoś zagroził interesom spamerów, ci brutalnie pokazali, kto rządzi w internecie.

Kilkanaście dni temu hakerom naraziły się władze Szwecji. Po policyjnej akcji przeciw oskarżanemu o piractwo popularnemu serwisowi The Pirate Bay, nieznani sympatycy serwisu w odwecie przez parę dni atakowali serwisy internetowe szwedzkiej komendy głównej policji oraz niektóre witryny rządowe i zdołali doprowadzić do ich kilkugodzinnego paraliżu. Najwyraźniej rzucenie rękawicy organom ścigania nie budziło w nich większych obaw.

Obawiają się za to zwykli użytkownicy internetu. W ostatnich dniach głośno w mediach o rozpowszechniających się po świecie wirusach, które nie niszczą zawartości twardego dysku, lecz szyfrują ją, pozbawiając użytkownika komputera dostępu do cennych danych. Na monitorze wyświetla się komunikat: możesz dane odzyskać, jeżeli zapłacisz okup (zwykle kilkudziesięsięciodolarowy). To klasyczny elektroniczny szantaż.

Według specjalistów od bezpieczeństwa komputerowego dawną bezinteresowną złośliwość twórców wirusów coraz częściej zastępują intencje finansowe. Destrukcyjne programy mają na celu zdobycie poufnych informacji, które potem posłużą do tzw. kradzieży tożsamości, oszustw finansowych lub innych przestępstw. Ewentualnie - do dyskretnego przejęcia kontroli nad komputerem ofiary. Potwierdza to niedawny raport Microsoftu na temat e-bezpieczeństwa w ciągu ostatnich 12 miesięcy - liczba epidemii wirusowych spada, ale coraz większy odsetek zainfekowanych komputerów to nosiciele właśnie tego typu programów.

Puentą niech będzie fragment umowy licencyjnej jednej z największych firm produkujących oprogramowanie (duże litery zamieniono na małe):

W najszerszym zakresie dozwolonym przez prawo właściwe firma Microsoft i jej dostawcy dostarczają licencjobiorcy składniki oraz pomoc techniczną (jeśli taka istnieje) z nimi związaną w takim stanie, w jakim się one znajdują, wraz ze wszystkimi wadami; firma Microsoft oraz jej dostawcy niniejszym wyłączają swoją odpowiedzialność z tytułu jakiejkolwiek rękojmi, wyraźnej, wynikającej z okoliczności lub rękojmi ustawowej, w odniesieniu do składników oraz świadczenia pomocy technicznej, między innymi w zakresie wartości handlowej, przydatności do określonego celu, braku wirusów, dokładności i kompletności odpowiedzi, wyników, braku staranności, stosownego dozoru lub fachowości. Wyłączona także zostaje odpowiedzialność z tytułu rękojmi w zakresie praw własności, niezakłóconego używania, niezakłóconego posiadania, zgodności z opisem i nienaruszalności praw osób trzecich. Całe ryzyko związane z używaniem i funkcjonowaniem składników oraz pomocą techniczną, jeśli taka istnieje, spoczywa na licencjobiorcy.